Middenin!

Alles is weer begonnen! Het seizoen is met alle introductie activiteiten bruisend van start gegaan en als staf, bestuur en overige leiders binnen NSEde zijn we druk dit jaar inhoud & vorm te geven. Met een pittige thematiek (Glorify, Purify, Sacrify) in het jaarbeleid a.d.h.v. Kolossenzen 1:9-11 zijn we een stevige uitdaging aangegaan. Gericht op groei, als mens & in geloof.

Los van arbeid rond beleidszaken, programma's etc. leverde dat de afgelopen 2 maanden diverse bijzondere gesprekken en gebeurtenissen op. Bijzonder was de onverwachte komst van een nieuw staflid -Paulien Kool- voor 16 uur per week. Daarnaast zijn 2 nestoren betrokken in wat stafwerkzaamheden dit seizoen, één vanuit stage, de ander vanuit een trainingsjaar. Na een jaar alleen als staf te hebben gefungeerd is er nu ineens een klein team om mee te werken. Tof!

Op borrels, soms onverwachts op straat, op een verjaardag of gewoon bij me thuis op de bank ontstonden de laatste tijd veel spontane gesprekken met de nodige diepgang. Werd er eerlijk gesproken over relaties en wie je daarin bent, seksualiteit, hoe te werken aan dingen die je persoonlijke groei in de weg staan. En welke plek heeft God daar dan in? We praten als christenen vaak over het hebben van 'een relatie met God' maar als we concreet eens gaan bezien hoe dat er dan uitziet, is het soms best lastig hieraan vorm te geven.
Naar mijn idee is er in de gesprekken van de afgelopen weken weinig opgelost, maar wel veel gedeeld. Oplossen had vaak ook niet zo'n prioriteit. Jezelf durven laten zien, dat echt doen, een verlangen naar groei uitspreken en daar commitment in maken. Naar elkaar.

Als God als wezen te groot en te veelzijdig is om te bevatten, hoe geef je dan toch die relatie met God vorm? Wat is dan leven met God? Vaak kwamen we dan weer bij Jezus uit. Concreet voorbeeld, na te volgen, de uitdaging blijft!

Hoewel de 'rush' van alle activiteiten, 60 nieuwe leden, verantwoordelijkheid naar een kleine 30 leiders m'n focus soms smal kan maken, realiseerde ik me afgelopen weken vaak dat ik middenin een omgeving zit waar groei centraal mag staan. Waar pijnpunten op tafel worden gelegd. Waar studenten de moed vinden hun zwakheden te laten zien en verlangen durven uitspreken richting de toekomst. Perspectief durven zien & er voor willen gaan dat concreet te maken.

Ik bevind me middenin een omgeving waar het niet alleen draait om groei van het individu (hoe goed dat ook is) maar waar God ook steeds meer middenin die processen aanwezig mag zijn. Omdat mensen ervoor kiezen niet alleen individu te willen zijn, maar deel uit te willen maken van een groter verhaal. Omdat ze de Ander ruimte willen geven middenin hun leven Zijn plaats in te nemen.

Dat ik daarin mee mag denken, sturen soms, inspireren maakt me dankbaar (Glorify!). Voor de talenten waarmee ik ben gezegend & die vaak pas meerwaarde krijgen als ik er anderen mee dien. De echtheid die soms met me wordt gedeeld, stelt me tegelijk de vraag hoe echt ik zelf soms ben. En wil ik daarin groeien, als leider? (Purify). Durf ik los te laten, als dat 'greater goods' (die zijn niet materieel!) op zal leveren? Middenin een omgeving die met deze vragen bezig is, kan het wat mij betreft niet zo zijn dat deze vragen niet middenin mij mogen rondwaren. Misschien omdat ik anders in echtheid, kwetsbaarheid al direct een achterstand neem op de mensen die ik wil inspireren.

Daarom kies ik er voor niet aan de rand te blijven staan -leider op afstand- maar er middenin te duiken!

Johan