Luisteren dus. Naar God, naar elkaar, naar verhalen over Jezus. Naar de Stem die ons de weg wijst en oproept te volgen. Met vallen en opstaan. Stevige thema's had dit NSEde- seizoen, Glorify, Purify, Sacrify! God een grotere plaats geven in je leven, meer leren leven zoals Jezus ons voorleefde. Met de vraag wat het je mag kosten om je overtuigingen uit te leven.
Grote thema's, grote vragen. Een seizoen lang hebben we er elkaar mee geïnspireerd. Er is veel over gepraat, gediscussieerd en soms vielen er pijnlijke stiltes. Dat gebeurt soms en het is niet erg dat dit gebeurt. Stiltes willen nog wel eens dingen losmaken. Waardoor vernieuwing z'n intrede kan doen. In ons denken, handelen, dienen..
Soms waren we er ook gewoon druk mee. Met organiseren, met bedenken hoe we 170 studenten bezig houden met die thema's. Op wat voor manier, zodat het ook aanspreekt. Mensen na het horen van een toespraak of een goed gesprek niet direct weer verdwijnen in de waan van de dag.
Afgelopen woensdagavond was er nestorenkring. Bij me thuis. Het idee was dat we dit keer Bijbelstudie zouden doen. In de voorbereiding 's middags kwam ik de studie 'luisteren naar God' tegen en dacht, 'tsja, daar hebben we het dit seizoen al wel vaker over gehad.' Dus zocht ik ijverig verder in het studiemateriaal en zette andere studies als optie klaar voor de avond. Konden de nestoren nog kiezen :)
Eenmaal binnen en voorzien van koffie, thee of koud water met een smaakje (meestal citroen of munt hier in huis) gaf ik aan wat m'n ideeën waren voor de avond. Daar bleef het bij wat betreft mijn input.
Een nestor stelde voor eerst wat te danken, hij had mooie dingen meegemaakt. Een ander volgde. Met een goed kwartier was de kamer gevuld met zaken om voor te danken. Dus gingen we in gebed en namen de tijd om die dankpunten terug te geven aan de Grote Gever.
Mooi om te horen (!!) hoeveel zegeningen we hebben, ondanks dat ook in onze levens lang niet altijd alles goed gaat. De ouderwetse oproep 'tel je zegeningen', bleek vanavond een motiverende uitwerking te hebben. Misschien ook wel iets relativerends.
Een tijdje terug begonnen enkele NSEde-studenten een snoetboekpagina met als naam: 10.000 reasons. Geïnspireerd door een liedje wat ook oproept je zegeningen te tellen. Inmiddels staat de teller op deze pagina op #802 en dan bedenk ik me dat heel wat studenten er niet eens aan meedoen.
Na alle dank kwam de studie niet meer aan bod deze avond. Iemand stelde voor wat tijd te nemen om te luisteren naar God en dat daarna nog met elkaar te delen. We gingen uit elkaar voor zo'n 20 minuten, voor gebed, lezen, stil worden. Luisteren naar wat tot ons spreekt in de stilte. Als we onze gedachten, werk en zorgen los hebben gelaten. De stilte opzoeken was an sich al een verademing.
In het delen van wat tot ons was doorgedrongen in de stilte, gebeurden bijzondere dingen. Liedteksten, stukjes uit de Bijbel, gedachten, een omschrijving van een beeld dat iemand had gezien, het sloot soms precies aan bij wat een ander nodig had. Bij wat iemand bezig hield.
In dank en in de stilte, in wat er werd gedeeld en waarover werd gepraat was bijna constant de aanwezigheid zichtbaar van Degene die zelden zwijgt. Misschien luisteren we gewoon te weinig, laten we de Stem die er het meest toedoet te vaak overstemmen door achtergrondruis. Wie oren heeft om te horen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten